نابرده رنج...

خدا شاهده من از اینکه اینقد این ور و اون ور می خونم که ایرانی ها  با هوشن و آی کیو بالایی دارن و ..از این هندونه زیر بغل گذاشتنا کفرم می گیره که بیا و ببین... اگه ما هوش و ذکاوت داشتیم یه کم از این همه ضرب و المثل که اگه با فونت نازنین 12 بخوای بنویسیشون پشت یه نیسان گاوی ( نیسان های آبی رنگ معروف) کاملاً پر میشه، استفاده می کردیم..بابا از قدیم گفتن نابرده رنج گنج میسر نمی شود  مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد...چی ؟ کار کرد....بله کار کرد و تلاش کرد. 

 حکایت فوتبال ما مثه خیلی چیزای دیگه هم مصداق کاملی از همین ضرب المثله...بابا تیمی که تا شب قبل مسابقه مربیش معلوم نی..بازیکنش معلوم نیست اگه وقت اضافی رو 90 دقیقه دیگه هم تمدید کنند ره به جایی نمی بره.... 

این تماشاگرها هم بنده خدا پوستشون بد کلفته ها که راه میفتن بدو بدو میرن استادیوم...خوبه تو تهرون زندگی می کنن و این همه امکانات اونجا هست از پارک آبی و خاکی و سرزمین عجایب و پارک های خوشکل و دربند و درکه و ویلای لواسون گرفته تا سرگرمیایی که نمیشه اینجا ازشون نوشت. اگه تو عسلویه که اونم پایتخته البته از نوع انرژیش نه سیاسیش زندگی می کردن، شب رو هم استادیوم می خوابیدن از ذوقشون... حالا هر چقدر از روی سکوها، رییس فدراسیون و بقیه نخبگان رو مورد تفقد قرار بدن چی حاصل میشه؟  

بابا برو برنامه ریزی کن...برنامه ریزی می فهمی یعنی چی؟ یعنی plan داشته باش ..بله همینی که شنیدی برو تو اینترنت راجع بهش جستجو کن ببین معنیش چی می شه؟  بعد اگه خدا وکیلی نماز می خونی و حلال و حروم سرت می شه برو دنبالش و انجامش بده وگرنه به پیغمبر، حقوقی که می گیری حرومه..زن و بچه ات حروم دارن می خورن..میگی نه؟ برو از هر کی می خوای بپرس البته از همکارات نه ها...از یه آدمی که  تو دم و دستگاه تو هیچکارس.. یه آدمی تو خیابون پیدا کن و ازش بپرس... 

چهار سال دیگه زود می رسه ها...بدو ..