ما زنده به آنیم که آرام نگیریم موجیم، که آسودگی ما عدم ماست!

یادداشت های فنی، خاطره، آرزوها، آمال، شنیده ها و هر آنچه بشه گفت!

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم موجیم، که آسودگی ما عدم ماست!

یادداشت های فنی، خاطره، آرزوها، آمال، شنیده ها و هر آنچه بشه گفت!

هر چه بکاری همان بدروی...

در رده‌بندی بهترین دانشگاه‌های جهان در سال 2011، دانشگاه‌های ایران، روندی نزولی را پشت سر گذاشته‌اند.

به گزارش «تابناک»، مؤسسه «اس‌.اند‌.کیو» که هر ساله گزارش خود را درباره بیش از سی هزار دانشگاه در سطح جهان منتشر مى‌‌کند، از ایران تنها دانشگاه صنعتی شریف را در رده ششصدم جهان قرار داده است.

این مؤسسه که هدف خود را تلاش در راستای رقابت و ارتقاى علمى دانشگاه‌ها مى‌‌داند. با کمک به مبادلات و همکاری‌هاى علمى میان دانشگاه‌ها، تلاش مى‌‌کند رقابت در میان دانشگاه‌های برتر را دقیق‌تر نشان دهد، تا علاقه‌مندان به تحصیلات برتر را راهنمایى کند.

در رده‌بندی سال 2011، دانشگاه ملک سعود عربستان، رتبه نخست را در کل دانشگاه‌هاى خاور میانه به دست آورد. همین دانشگاه سعودى در سطح دنیا مقام دویست‌ام و در سطح کشورهاى اسلامى، مقام نخست را به دست آورده است.

این شرکت پژوهشى انگلیسی، معیارهاى گوناگونی براى ارزیابى خویش در نظر گرفته که مهمترین آنها، کیفیت بالاى پژوهش‌ها و مطبوعات و کتب آکادمیک منتشره از سوى دانشگاه‌ها، نوع و سطح آموزش، کاریابى فارغ‌التحصیلان و سطح اشتغال و مسئولیت آنان و نیز شمار دانشجویان و اساتید خارجى است که دانشگاه را براى تحصیل یا کار برمى‌‌گزینند.

بر پایه برآورد این مؤسسه، دانشگاه کامبریج در رتبه نخست جهانى قرار مى‌‌گیرد؛ افزون بر این که ایالات متحده با هشت دانشگاه برتر، جزو ده کشور نخست در لیست برترین دانشگاه‌ها واقع شده است.

در میان هفتصد دانشگاه برتر، نام هفت دانشگاه سعودى به میان آمده است. مصری‌ها چهار دانشگاه، اردنى‌ها دو دانشگاه و ایرانى‌ها و لبنانى‌ها، یک دانشگاه را به این لیست هفتصد تایى رساندند.

در خاورمیانه به طور متوسط 3.8٪ بودجه دولت‌ها براى تحصیلات اختصاص داده مى‌‌شود، حال آن که این نسبت در سطح جهانى بالغ بر 4.4٪ است.

فاصله ما تا خوشبختی به اندازه‌ی فاصله ما تا خودمان است.

شما با لباس‌های بیرون به رختخواب نمی‌روید، اما برخی از مردم با ذهنی پُر از غم به خواب می‌روند و بعد شکایت می‌کنند که خوب نخوابیده و روز بعد خسته هستند.
خیاطی می‌گفت:‌ «اگر شب‌ها جیب‌های لباس‌ها را خالی کنید، لباس‌ها زیباتر به نظر می‌رسد و بیشتر عمر خواهند کرد.»
بنابراین، من قبل از خواب، اشیایی مانند خودکار، پول خُرد و دستمال را از جیبم در می‌آورم و آن‌ها را مرتب روی میز می‌گذارم.چیزهای زایدی مثل خرده کاغذ و ... را به درون سطل زباله می‌ریزم. با این کار، احساس می‌کنم که همه چیز تمام شده و بار آن‌ها را از ذهنم خارج گردیده است.
یک شب، وقتی که مشغول این کار بودم به نظرم رسید که ممکن است خالی کردن ذهن نیز مانند خالی کردن جیب باشد. همه‌ی ما در طی روز، مجموعه‌ای از آزردگی، پشیمانی، نفرت و اضطراب را جمع آوری می‌کنیم. اگر اجازه دهیم که این افکار انباشته شوند، ذهن را سنگین می‌کنند و عامل مختل کننده در آگاهی می‌شوند.
سپس تصور کردم که این زباله‌های ذهن در زباله‌دانی خیال می‌ریزند. این کار، باعث احساس آرامش و رها شدن از باورهای ذهنی می‌شود و خواب را آسان‌تر می‌کند. ذهن که بدین ترتیب از عوامل انرژی خوار پاک شده است، می‌تواند با استراحت کردن قوایش را تجدید کند.

بدون شرح...

به گزارش «تابناک»، محمد رضا فرزین، دبیر ستاد هدفمندی یارانه‌ها با دفاع از پرداخت یارانه نقدی یکسان میان ایرانیان، از تداوم این روش در گام‌های بعدی اجرای هدفمندی یارانه‌ها خبر داد و گفت: وضعیت رفاهی 80 درصد جامعه پس از اجرای این قانون بهبود یافته است.

دبیر ستاد هدفمند کردن یارانه‌ها، اشکال در مدیریت انرژی، قاچاق گسترده، الگوی نامناسب تولید، بهره‌وری پایین و نرخ رشد بطئی واردات را از دیگر اشکالات توزیع یارانه‌ها پیش از اجرای قانون اعلام کرد.

وی با اشاره به نقص‌هایی که خارج از دولت نسبت به اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها مطرح می‌شد، گفت: مطالعات نشان می‌داد که در افق 1404 مصرف و انرژی با یکدیگر برابر می‌شدند، این در حالی است که بیشترین یارانه پیش از اجرای طرح به انرژی فسیلی اختصاص می‌یافت که از نامطلوب‌ترین پرداخت‌های یارانه‌ها بود.

زیباترین قسم

نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچیک از مردم این آبادی...
به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم می گذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند...
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز.

                                                         سهراب

حکمت..

آورده اند روزی سفیر دولت بریتانیا در تهران با درشکه به جایی می رفت


در راه مدام درشکه چی به سفیر و دولتش زیر لب بد و بیراه می گفت

همراه ایرانی سفیر معذب از گستاخی درشکه چی به سفیر می گوید: 

شما که متوجه الفاظ توهین آمیز این مرد می شوید پس چرا سکوت کرده و هیچ واکنشی نشان نمی دهید؟ 

سفیر انگلیس چنین پاسخ می دهد: 

«مهم نیست چه می گوید! 

مهم آن است که ما را به مقصد می رساند!»